Delegacja Kancelarii Rządu Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej

Spotkanie to rozpoczął przemówieniem Pan Angus Lapsley, dyrektor Cabinet Office. Pan Lapsley opisał zadania i organizację swojego urzędu – wsparcie merytoryczne i organizacyjne Premiera Rządu Jej Królewskiej Mości, odpowiednika polskiej Kancelarii Prezesa Rady Ministrów.

Po krótkim wprowadzeniu, dyrektor Lapsley przeszedł do analizy polityki europejskiej Wielkiej Brytanii w XX wieku. Wiele uwagi poświęcił brytyjskiemu eurosceptycyzmowi. Podkreślił, że taki sposób prowadzenia polityki europejskiej przez Wielką Brytanię zainicjował już Henryk VIII, który tworząc własny związek wyznaniowy de facto wycofał swoje królestwo z głównego nurtu ówczesnej polityki europejskiej. Następnie wskazał na kolejne wydarzenia XX-ego wieku (upadek wielu demokracji w wyniku niepokojów społecznych, gwałtowny postęp integracji europejskiej) które skłoniły Wielką Brytanię do definiowania swojej pozycji w Europie poprzez relatywnie wysoki stopień izolacji.

Odnosząc się do sytuacji wewnętrznej w Unii Europejskiej wskazał, że obecnie państwa członkowskie powinny skupić się na poprawie konkurencyjności swoich gospodarek wobec spadającego udziału UE w światowym PKB oraz wzrostu znaczenia gospodarczego azjatyckich potęg – Indii oraz Chin. Jako drugi problem wskazał kłopoty członków strefy Euro – warto jednak podkreślić, że wbrew obiegowym opiniom Wielka Brytania chce by strefa euro wzmocniła się na tyle, by można było myśleć o jej rozwoju a nie „utrzymaniu przy życiu”. Zdaniem dyrektora Lepsley’a, poważnym wyzwaniem dla UE jest również postępujący brak legitymizacji jej działań – obywatele potrzebują ciągłej edukacji nt. procesu decyzyjnego oraz legislacyjnego. Ponadto Unia powinna wzmocnić znaczenie parlamentów narodowych.

Po tym wystąpieniu oddano głos słuchaczom KSAP. Pierwsze pytanie dotyczyło możliwych sposobów zakończenia kryzysu w strefie Euro. Odpowiadając na nie, dyrektor Lapsley stwierdził, że Unia Europejska z reguły z każdego kryzysu wychodzi wzmocniona. Jego zdaniem, obecnie możliwe są trzy scenariusze rozwoju sytuacji. Pierwszy to rozwój strefy Euro, możliwy dzięki niedawnym działaniom Europejskiego Banku Centralnego. Drugi, to powolny rozkład strefy Euro, której obecne działania ratunkowe podarowały kilka dodatkowych lat. Trzeci to upadek strefy Euro oraz całkowita zmiana oblicza Unii Europejskiej.

Odnosząc się do pytania o możliwość wystąpienia Wielkiej Brytanii z Unii Europejskiej, dyrektor Lapsley kategorycznie odrzucił taką możliwość. Po pierwsze ze względu na znaczenie rynku wewnętrznego UE, a po drugie ze względu na fakt, że model norweski (tj. implementacja wymogów unijnych bez członkowstwa) jej się nie opłaca.

Słuchacze zainteresowani byli również innymi wektorami polityki zagranicznej Wielkiej Brytanii. W szczególności interesowały ich relacje tego kraju ze Stanami Zjednoczonymi oraz krajami Coomonwealth (brytyjskiej Wspólnoty Narodów). Dyrektor Lapsley wskazał, że każdy sektor polityki musi być traktowany oddzielnie. Dlatego też, w dziedzinie gospodarki najważniejsza jest Unia Europejska. Z kolei Stany Zjednoczone to najważniejszy partner Wielkiej Brytanii w polityce bezpieczeństwa. Wspólnota Narodów natomiast, jako mozaika państw, nie może być brana pod uwagę en bloc. Wśród najważniejszych dla Wielkiej Brytanii państw plasują się Australia, Kanada oraz Pakistan. Ważna jest także pewna wspólnota wartości łącząca Zjednoczone Królestwo z państwami Wspólnoty Narodów.

Słuchacze poruszyli także kwestię ochrony środowiska. Na pytanie odpowiedziała pani Rebecca Vallance, ekspert Cabinet Office ds. energii oraz ochrony środowiska. Podkreśliła, że ochrona środowiska naturalnego jest sprawą o żywotnym znaczeniu dla Wielkiej Brytanii. Wyraziła ubolewanie, że trudna dyskusja na temat zmian klimatycznych spowodowanych działalnością człowieka została dodatkowo utrudniona przez kryzys finansów publicznych państw europejskich.

Na koniec zadano pytanie kluczowe z punktu widzenia młodych urzędników: jakie wspólne interesy mają Wielka Brytania i Polska. Dyrektor podkreślił przede wszystkim, że dla obu krajów ważny jest los polskich imigrantów, dzięki którym kryzys zawitał do Wielkiej Brytanii ze sporym opóźnieniem. Ponadto przypomniał, że Polska i Wielka Brytania zostały ogłoszone zwycięzcami ostatniego szczytu Rady Europejskiej – Polska pozyskała spore środki na fundusze spójności, natomiast Wielkiej Brytanii udało się doprowadzić do zmniejszenia budżetu UE.