Pycha, gnuśność i… Osiem grzechów głównych Rzeczypospolitej – rachunek sumienia i drogi poprawy
1 marca 2016 r. w Krajowej Szkole Administracji Publicznej odbyła się debata wokół raportu "Państwo i My. Osiem grzechów głównych Rzeczypospolitej".
Konferencja "Pycha, gnuśność i… Osiem grzechów głównych Rzeczypospolitej – rachunek sumienia i drogi poprawy" odbyła się 1 marca 2016 r. w siedzibie Krajowej Szkoły Administracji Publicznej, przy ul. Wawelskiej 56 w Warszawie.
Platforma do dyskusji
Celem konferencji było zaprezentowanie i przedyskutowanie kompleksowej, eksperckiej diagnozy obszarów problemowych w polskim życiu politycznym i społeczno-gospodarczym. Była to debata decydentów, ekspertów, urzędników nad raportem „Państwo i My. Osiem grzechów Rzeczypospolitej", który w kompleksowy i pogłębiony sposób prezentuje problemy polskiego życia publicznego oraz możliwe drogi przełamywania barier rozwojowych Polski w dziedzinach polityki wewnętrznej i zagranicznej, gospodarki, życia społecznego, systemu prawnego i administracyjnego. Istotną częścią debaty było omówienie szczegółowych zagadnień dotyczących administracji publicznej w Polsce oraz polskich polityk publicznych.
Multidyscyplinarny skład zespołu autorskiego Raportu (prawnicy, politolodzy, ekonomiści, socjologowie, uczestnicy polskiego życia publicznego) zagwarantował wszechstronne rozważenia ww. eksperckiej propozycji zmian w polskim życiu publicznym. Konferencja była okazją do zapoznania się z całościową analizą problemów publicznych, w tym dotyczących administracji publicznej i polityk publicznych.
Eksperci o naprawie Rzeczypospolitej
Raport „Państwo i My. Osiem Grzechów Głównych Rzeczypospolitej” wskazuje najważniejsze wymiary funkcjonowania państwa, które wymagają naprawy. Przygotowany został przez 13 ekspertów pod kierunkiem prof. Jerzego Hausnera: Andrzej Antoszewski, Edwin Bendyk, Maciej Frączek, Anna Giza, Grzegorz Gorzelak, Hubert Izdebski, Rafał Matyja, Stanisław Mazur, Bartłomiej Nowak, Jacek Raciborski, Janusz Reiter i Dawid Sześciło.
Analizą ekspertów zostały objęte następujące obszary: unikanie rządzenia i ucieczka od odpowiedzialności, brak wyobraźni strategicznej i suwerennej myśli rozwojowej (reaktywny model rządzenia, filozofia „ciepłej wody w kranie”), niezdolność posługiwania się różnymi trybami rządzenia, rozmyty ład konstytucyjny (konstytucyjny porządek wypierany przez chaotyczny etatyzm), formalistyczny legalizm, destrukcja sfery publicznej (słabe obywatelskie mechanizmy korekty złego rządzenia), obywatelska pasywność i roszczeniowość, systemowa niezdolność do kojarzenia bezpieczeństwa i rozwoju.
